Στην Ινδία της παραφροσύνης ζήσαμε μία περιπέτεια!

Τζαϊπούρ: η ροζ πόλη που μας εντυπωσίασε!!

Η πτήση από Δελχί για Τζαϊπούρ έγινε μέσω της Air India και όπως πάντα την είχαμε κλείσει διαδικτυακά με κόστος 23 ευρώ και για καλή μας τύχη και αυτή ήταν στην ώρα της.
Φτάσαμε και πήραμε τουκ τουκ για το διαμέρισμα που θα μέναμε το οποίο ήταν υπερπολυτελές και βρισκόταν στη πιο ακριβή περιοχή της Τζαϊπούρ εκεί όπου κατοικούν οι πλούσιοι όπως καταλάβαμε αμέσως.

Πρόκειται για το Palm 34 και ο ιδιοκτήτης του, γιατρός στο επάγγελμα, ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος που γνωρίσαμε με ευχάριστη διάθεση και ωραίο χιούμορ.
Αφήσαμε τα πράγματα μας κάναμε ένα μπάνιο και φύγαμε για να δούμε μερικά από τα αξιοθέατα της πόλης.
Δώσαμε 300 ρούπιες σε ένα τουκ τουκ με πολλά παζάρια για να μας πάει στο Jal Mahal γνωστό ως Water Palace.

Πρόκειται για ένα Rajput -Mughal αρχιτεκτονικής παλάτι στο κέντρο της τεχνητής λίμνης Man Sagar. Οι τέσσερις από τους πέντε ορόφους του παλατιού είναι βυθισμένοι μέσα στο νερό.
Αν και δεν είναι επισκέψιμο αξίζει μα περάσετε για να το δείτε.
Έπειτα συνεχίσαμε για το Hawa Mahal ή το παλάτι των Ανέμων.
Χτισμένο το 1799 από τον Maharaja Sawai Singh, ως μέρος του City Palace και προέκταση της Zennana (αίθουσα των γυναικών). Είναι κατασκευασμένο από κόκκινο και ροζ ψαμμίτη κι αποτελείται από πέντε ορόφους. Στο σύνολό τους διαθέτουν περίπου 950 παράθυρα, τα οποία έχουν θέα στην καρδιά του επιχειρηματικού κέντρου της πόλης.

Η πρόσοψή του έχει την μορφή του στέμματος του Θεού Κρίσνα κι ήταν φτιαγμένη έτσι ώστε να επιτρέπει στις γυναίκες του παλατιού να παρατηρούν την καθημερινή ζωή στον δρόμο χωρίς να είναι ορατές από εκεί, μιας και βρίσκονταν πίσω από ένα σκαλιστό πλέγμα που τις προστάτευε από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Υπάρχει δυνατότητα να το επισκεφθείτε και από μέσα με κόστος 200 ρούπιες όμως δεν νομίζω ότι αξίζει οπότε περιπλανηθήκαμε στα μαγαζιά εκεί κοντά.Οι εικόνες που αντικρύσαμε στην Τζαϊπούρ μας είχαν εντυπωσιάσει καθώς πρόκειται για μια πόλη περιποιημένη με όμορφα κτίρια και με λιγότερη φασαρία από το Δελχί και την Μουμπάι.

Προσωπικά μου άρεσε πολύ που έβλεπα ανθρώπους με τις παραδοσιακές φορεσιές τους και γυναίκες και άντρες που έδιναν ένα ωραίο χρώμα στην πόλη.

Στην αγορά είδαμε να πωλούνται και τα χρώματα σε σκόνη για το Holi festival που πλησίαζε και ανυπομονούσαμε να ζήσουμε.

Περάσαμε και από το σταθμό των λεωφορείων για να κλείσουμε εισιτήρια για βραδινό λεωφορείο που χρειαζόμασταν για την επόμενη μέρα για την επιστροφή μας στο Δελχί,όμως μας ζήτησαν 900 ρούπιες και το αφήσαμε για να το ψάξουμε καλύτερα.
Στις 18:30 είχαμε ραντεβού για ένα ακόμα Food Tour με την εταιρεία nomadic Tours
https://www.nomadictoursindia.com/ και αυτό ήταν καλό καθώς φάγαμε 12 διαφορετικές γεύσεις.

Ουσιαστικά βέβαια το τουρ σε πήγαινε σε ένα δρόμο και όχι σε διαφορετικά σημεία της πόλης όμως όλες οι γεύσεις ήταν νόστιμες και διαφορετικές από εκείνες που είχαμε δοκιμάσει.

Ένα από τα πιάτα που ξεχώρισα ήταν τα momos τα οποία έχουν καταγωγή από Θιβέτ και Νεπάλ.Ουσιαστικά πρόκειται για πουγκιά από φρέσκια ζύμη γεμιστά με λαχανικά τα οποία συνοδεύονται με μια καυτερή κόκκινη σάλτσα και μια γλυκιά για όσους δεν θέλουν τις καυτερές γεύσεις.

Το καλύτερο πιάτο με διαφορά ήταν το Panner tikka δηλαδή ένα σουβλάκι με κομμάτια φυτικού τυριού μαριναρισμένα σε μπαχαρικά το οποίο έτρωγες και νόμιζες ότι ήταν κρέας, ουσιαστικά αποτελεί την χορτοφαγική λύση για το γνωστό πιάτο chicken tikka.

Το γεύμα τελείωσε με παγωτό (Kulfi) το οποίο είναι φτιαγμένο από γάλα και έχει ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα.

Πρόκειται για ένα γλύκισμα που εχει προέλευση του από την αυτοκρατορία των Mughal τον 16 αιώνα.
Ο ξεναγός του τουρ μας ήταν και αυτός που μας έδωσε την λύση για το βραδινό λεωφορείο που χρειαζόμασταν για την επόμενη μέρα.Έκλεισε για εμάς τα εισιτήρια διαδικτυακά με κόστος για κρεβάτι σε λεωφορείο 550 ρούπιες και του τα πληρώσαμε σε μετρητά καθώς τις δικές μας κάρτες δεν τις δεχόταν χωρίς να ξέρω το γιατί.Αφού τον ευχαριστήσαμε καλέσαμε ταξί για το διαμέρισμα μας μέσω της εφαρμογής Ola που είναι πολύ διαδεδομένη στην χώρα και ουσιαστικά πρόκειται για προπληρωμένο ταξί και πολλές φορές είδαμε ότι συμφέρει καλύτερα από το τουκ τουκ.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό με τον οικοδεσπότη μας ο οποίος όπως κατάλαβα θέλει να έχει άμεση επαφή με τους πελάτες του, όπως μας είπε, να συζητάει μαζί τους να ανταλλάσσει απόψεις και να γνωρίζει νέες κουλτούρες και πολιτισμούς.

Και εμείς βέβαια μάθαμε πολλά από εκείνον και μιας και ήταν της θρησκείας Σιχ δεν έχασα την ευκαιρία να μάθω πολλά από εκείνον για αυτή την θρησκεία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον όσο καιρό μελετούσα για το ταξίδι μου.

Έπειτα τον αποχαιρετήσαμε και πήραμε τουκ τουκ για το σημαντικότερο αξιοθέατο της Τζαϊπούρ το φρούριο Amber αφού συμφωνήσαμε με τον οδηγό να μας περιμένει για 2 ώρες και να μας πάει πίσω με κόστος 500 ρούπιες.Ίσως να μπορούσαμε να πετύχουμε και καλύτερη συμφωνία όμως όντας 3 άτομα δεν έβγαινε και μεγάλο το κόστος.

Όσον αφορά το φρούριο τώρα θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο που είδαμε στην χώρα συγκριτικά με είναι της Άγκρα και του Δελχί.Το εισιτήριο κοστίζει 500 ρούπιες και μπορείτε να ανεβείτε μέχρι εκεί στην πλάτη ενός ελέφαντα μέχρι τις 11:00 με κόστος 900 ρούπιες το ζευγάρι.Εμείς πήγαμε στις 12:00 οπότε δεν προλάβαμε όμως και με τα πόδια η ανάβαση έγινε πολύ εύκολα.
Για να ταιριάζουμε στο όλο σκηνικό αγοράσαμε και ένα τουρμπάνι που φορούσαν οι Μαχαραγιάδες με μόλις 150 ρούπιες όταν στο κέντρο της Τζαϊπούρ μας ζήτησαν 700!!!

Το Amber fort είναι ένα τεράστιο και εντυπωσιακό σύμπλεγμα φρούριου - παλατιού, το οποίο κατασκευάστηκε με μια μίξη Ινδουιστικής - Μουσουλμανικής και Rajput αρχιτεκτονικής, στο λόφο πάνω από την λίμνη Maota και αποτελείται απο το διαμέρισμα των γυναικών, το φρούριο, την αυλή, το ναό και το παλάτι.

Το Amer Fort μαζί με το Jaigarh Fort (το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του «Λόφου των Αετών» - Cheel ka Teela) θεωρούνται ως ενιαίο σύμπλεγμα φρουρίων, καθώς είναι συνδεδεμένα με ένα υπόγειο πέρασμα, το οποίο στο παρελθόν, σε περίπτωση κινδύνου, χρησίμευε για την διαφυγή της βασιλικής οικογένειας από το Amer Fort στο πιο ασφαλές Jaigarh Fort.

Οι εσωτερικοί χώροι του παλατιού αποτελούν αριστουργήματα ζωγραφικής και γλυπτικής τέχνης.

Η περιήγηση σας στο φρούριο θα κρατήσει τουλάχιστον δύο ώρες και αν θέλετε υπάρχουν ξεναγοί που μπορείτε με κάποιο αντίτιμο να σας παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες.

Η Τζαϊπούρ θεωρείται το "Παρίσι της Ινδίας" κάτι που κατά την γνώμη μου δεν έχει καμία βάση όμως αν θεωρήσουμε ότι αυτό ισχύει,εδώ βρίσκεται το σήμα κατατεθέν της σαν τον πύργο του Άιφελ.

Εδώ ήταν που προσπάθησα μέσω του Κωνσταντίνου να πάρω μερικά μαθήματα φωτογραφίας όμως τελικά κατέληξα ότι προτιμώ το κινητό μου καθώς και πανάκριβη είναι μια τέτοια φωτογραφική και η ιδέα του να την κουβαλάω σε όλο το ταξίδι με κουράζει.

Απολαύσαμε το μνημείο αλλά και την θέα από εκεί ψηλά και αφού πέρασαν δύο ώρες πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να συναντήσουμε τον οδηγό μας που μας περίμενε.

Φεύγοντας του ζητήσαμε να σταματήσουμε για φωτογραφίες στις καμήλες που υπάρχουν πάνω στο δρόμο για να ανέβει ο Μπάμπης και ο Κωνσταντίνος που δεν είχαν ανάλογη εμπειρία.

Να πω ότι η Τζαϊπούρ άξιζε για να μείνουμε παραπάνω καθώς υπήρχε η δυνατότητα να κάναμε εκδρομή στην έρημο με καμήλες και διαμονή σε σκηνές κάτι που θα ήταν μοναδική εμπειρία, όμως λόγω του Holi festival έπρεπε να γυρίσουμε στο Δελχί.
Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης σταθήκαμε τυχεροί αφού συναντήσαμε στο δρόμο ελέφαντες, αυτούς που χρησιμοποιούνται για την ανάβαση στο φρούριο και δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία μαζί τους.

Περάσαμε και μια βόλτα από το παλάτι της πόλης χωρίς όμως να μπούμε μέσα καθώς δεν νομίζω ότι θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό και θέλαμε να αφιερώσουμε χρόνο στις αγορές της πόλης.

Έπειτα και αφού είχαμε χρόνο αποφασίσαμε να πάμε σε μία από τις πολλές βιοτεχνίες χειροποίητων χαλιών,κοσμημάτων αλλά και ένδυσης όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε όλη την διαδικασία παραγωγής των χαλιών, αλλά και σε ριχτάρια [Ινδικά πανό τοίχου- φωτογραφία κάτω δεξιά]!!

Μας έγινε και μια ολοκληρωμένη επίδειξη σε χαλιά που μας εντυπωσίασαν από την ποιότητα τους,προσωπικά με εντυπωσίασαν εκείνα με μαλλί από Λάμα όμως οι τιμές ήταν απαγορευτικές, τουλαχιστόν για εμάς.Για ενα χαλί διαστάσεων 1,5 επί 2 μέτρα κόστιζε 780 ευρώ και να πω ότι τα μεταφορικά τα αναλαμβάνουν εκείνοι και είναι δωρεάν.

Αφού αρνηθήκαμε ευγενικά αποχωρήσαμε από τα χαλιά και περάσαμε στα κοσμήματα οπού μας κίνησε το ενδιαφέρον ο αδερφός του ιδιοκτήτη που "διάβαζε" το χέρι και έκανε "διάγνωση" για το ποια πέτρα-πολύτιμο λίθο χρειάζεστε κάτι που είχε διδαχθεί από ένα Γκουρού!! Ξεκίνησε από τον Μπάμπη όπου αφού του επισήμανε αμέσως να μην οδηγεί με ταχύτητα ,του είπε ότι θα φύγει από την πόλη όπου ζεί και θα μεγαλουργήσει σε άλλη πόλη[Φίλε μην ακούς Σαν την Κρήτη ΠΟΥΘΕΝΆ] και ότι οι γυναίκες της ζωής του έως τώρα δεν τον καταλάβαιναν.Η διάγνωση έβγαλε ότι χρειαζόταν ένα μπλέ Ζαφείρι!![φωτογραφία κάτω αριστερά] για θεραπευτικούς πάντα λόγους.

Ο Κωνσταντίνος αφού του είπε ότι είναι ένας άνθρωπος όνειρα και ώραιες ίδεες ,ότι έχει πρόβλημα στην πλάτη[κάτι που ισχύει] αρχικά τον συμβούλεψε να πίνει νερό πάντα καθιστός και ότι εκείνος χρειαζόταν ένα Σμαράγδι![φωτογραφία κάτω δεξιά]

Ηρθε τώρα και η σειρά μου όπου μου είπε ότι είμαι ήρεμος άνθρωπος [ούτε καν] και δέχομαι με θετική διάθεση ότι συμβαίνει στην ζωή μου,μου αρέσει να ακουώ τους ανθρώπους όταν μου μιλάνε!![έδω και αν είναι λάθος ,στην πραγματικότητα θέλω να τους ακούσω όμως μίλαω πολύ και δεν προλαβαίνουν να πουν κουβέντα χαχαχαχα] και η δική μου διάγνωση έλεγε ότι δεν είχα ανάγκη κάποιο λίθο απλά έπρεπε να πάω στην εκκλησία να μοιράσω σοκολάτες σε παιδάκια για να φτιάξω το Κάρμα μου!![μάλλον κατάλαβε ότι είμαι φτωχαδάκι χαχαχα]

Νόμιζω δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι δεν αγοράσαμε τίποτα αφού και εδώ οι τιμές ήταν απαγορευτικές ομως γελάσαμε πολύ και περάσαμε ευχαριστά τις δύο ώρες που κάτσαμε στην βιοτεχνία.

'Επειτα περιπλανηθήκαμε όλη την υπόλοιπη ημέρα στις αγορές και καθίσαμε για φαγητό στην Pizza Hut αφού τα παιδιά δεν άντεχαν άλλο τα μπαχαρικά και την πικάντικη γεύση τις Ινδικής κουζίνας και είπαμε να φάμε μια πίτσα.
Όταν τώρα πήγε 21:30 η ώρα αρχίσαμε να αναζητούμε το σημείο που θα έφευγε το λεωφορείο μας με την βοήθεια του gps προς το σημείο που μας έλεγε το ηλεκτρονικό εισιτήριο μας.Φτάνοντας στο σωστό δρόμο είδαμε να γίνεται πανικός από κόσμο και με δυσκολία καταφέραμε να βρούμε το σημείο.
Οι εικόνες που αντικρύσαμε ήταν απίστευτες με λεωφορεία να φεύγουν με κόσμο να τα έχει καβαλήσει στην κυριολεξία!!

Βλέποντας αυτές τις εικόνες ελπίζαμε το δικό μας λεωφορείο να μην ήταν παρόμοιο και ευτυχώς ήταν πολύ καλύτερο και νομίζω ότι ήταν από τις πιο διαφορετικές εμπειρίες που ζήσαμε!!

Έμοιαζε σαν κοιμάσαι σε κουτί όμως είχε κλιματισμό και είχε και πρίζες για να φορτίσουμε τα κινητά μας.Η δική μου ανησυχία είχε να κάνει με την οδήγηση βράδυ επί 6 ώρες σε Ινδικό δρόμο με τον φόβο ατυχήματος,όμως όλα πήγαν καλά και φτάσαμε στο προορισμό μας.
Φύγαμε στις 23:50 από την Τζαϊπούρ όμως ευτυχώς επιβιβαστήκαμε στις 22:30 αίτηση ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε,φτάσαμε στις 05:00 στο Δελχί όπου μας άφησαν έξω από την στάση του μετρό Kasmir Gate.
Εκεί ο Μπάμπης έφυγε για να πάει στο σημείο που θα έπαιρνε το λεωφορείο για την Άγκρα που δεν είχε δει μαζί μας λόγω της τροφικής δηλητηρίασης που είχε και εμείς στο ξενοδοχείο μας που για καλή μας τύχη μας έδωσαν το δωμάτιο αμέσως και πήγαμε για μερικές ώρες ύπνο.

<< Προηγούμενη σελίδα ... Επόμενη σελίδα >>