Στην Ινδία της παραφροσύνης ζήσαμε μία περιπέτεια!

Δελχί στην πρωτεύουσα που μας τρέλανε!

Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο στις 00:40 μας παρέλαβε το ταξί που είχε κανονίσει ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που θα μας φιλοξενούσε με κόστος 600 ρούπιες, τιμή ακριβή όμως το προχωρημένο της ώρας δεν μας επέτρεπε να πάρουμε το μετρό που κοστίζει μόλις 60 ρούπιες.

Φτάσαμε λοιπόν στο Backpackers heaven Hostel για να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο όπου μας εξήγησε ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται 3 ξενοδοχεία τα οποία υπάρχουν στον παρακάτω σύνδεσμο
https://www.hotelnewking.com/ και εμάς μας πήγαν στο Hindustan Hostel το οποίο βρισκόταν κοντά και ήταν απαράδεκτο από θέμα καθαριότητας ενώ το Backpackers heaven ήταν καλύτερο όμως δεν υπήρχε διαθεσιμότητα.

Όσον αφορά την τοποθεσία βρισκόταν κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό και ήταν σε καλό σημείο όμως η εμπειρία μας από εκεί ήταν άσχημη καθώς τα σεντόνια ήταν λερωμένα, οι πετσέτες το ίδιο, και το πάπλωμα δεν το συζητώ!!
Ξεπεράσαμε αυτό το πρόβλημα και μόλις ξημέρωσε βγήκαμε για την πρώτη βόλτα μας με κατεύθυνση το τζαμί Masjid χωρίς όμως να μπούμε καθώς μας ζήτησαν 300 ρούπιες εισιτήριο για φωτογραφίες και αν κρατούσες ακόμα και κινητό μαζί σου έπρεπε να κόψεις εισιτήριο και σου έκαναν και σωματικό έλεγχο για να το διαπιστώσουν.Έτσι είπαμε θα πάμε άλλη φορά και αφού αφήσουμε τα κινητά και τις κάμερες στο ξενοδοχείο ή να τα κρατάει ένας όλα περιμένοντας έξω ώστε να μην πληρώσουμε.
Από εκεί πήραμε ποδήλατο ταξί για την εμπειρία όμως το μετανιώσαμε σύντομα βλέποντας τον άνθρωπο να ζορίζεται να μας μεταφέρει...έτσι ο Κωνσταντίνος κατέβηκε και έσπρωχνε στις ανηφόρες και του δώσαμε και κάτι παραπάνω για τον κόπο του.

Έτσι φτάσαμε στο Κόκκινο φρούριο που δεν είχα σκοπό να μπούμε καθώς είχα διαβάσει ότι δεν αξίζει και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια. Ειδικά αν έχετε στο πρόγραμμα σας το φρούριο της Άγκρα και της Τζαϊπούρ δεν χρειάζεται κατά την γνώμη μου να το επισκεφθείτε και να πληρώσετε το ακριβό εισιτήριο 500 ρούπιες.

Φτιαγμένο από κόκκινο ψαμμόλιθο είναι πολύ επιβλητικό εξωτερικά με τείχη ύψους 21 μέτρων και 2,4 χιλιόμετρα μήκος όμως εσωτερικά δεν με εντυπωσίασε αφού σχεδόν παντού γίνονται εργασίες συντήρησης και βλέπαμε τους χώρους μόνο εξωτερικά.

Τα ιδιωτικά διαμερίσματα σε μορφή περιπτέρων, ενώνονται μεταξύ τους με ένα σύστημα από κανάλια με νερό, γνωστά και ως Nahr-i-Behisht, το ρυάκι του Παράδεισου τα οποία είχαν σκοπό να δροσίζουν το χώρο.

Αντιπροσωπεύει το ζενίθ της τέχνης Mughal που με τον αυτοκράτορα Shah Jahan αναπτύχθηκε όσο ποτέ.

Συνεχίσαμε με επίσκεψη στο μνημείο του Μαχάτμα Γκάντι που βρίσκεται αρκετά κοντά αφού φάγαμε κάτι απλό στο δρόμο επιλέγοντας ένα από τα μαγαζιά που είχαν πολύ κόσμο που έτρωγε, και με κόστος μόλις 20 ρούπιες.

Η επίσκεψη στο μνημείο του ιστορικού ηγέτη της χώρας που έγινε σύμβολο της ειρηνικής διαμαρτυρίας και κατάφερε να οδηγήσει στην ανεξαρτησία την χώρα του διώχνοντας τους Άγγλους αποικιοκράτες.Δυστυχώς βέβαια ένα χρόνο μετά δολοφονήθηκε από ένα ομοθρησκό του εξαιτίας της διαχείρισης του στα θέματα της Μουσουλμανικής μειονότητας και θέλοντας να βοηθήσει στο να ζουν ισότιμα όλοι ανεξαρτήτως θρησκείας.

Ένας πολύ προσεγμένος χώρος που θα χρειαστεί να βγάλετε τα παπούτσια σας και να τα αφήσετε σε ένα χώρο για φύλαξη με μικρό αντίτιμο.
Με εντυπωσίασε η καθαριότητα του χώρου και ο σεβασμός που έδειχναν οι επισκέπτες αποδίδοντας φόρο τιμής σε ένα τόσο ξεχωριστό άνθρωπο.

Ο δολοφόνος του αν και πολλοί πρότειναν να μην εκτελεστεί γιατί έτσι θα ήθελε και ο ίδιος ο Μαχάτμα Γκάντι, όμως μια μέρα μετά εκτελέστηκε η θανατική ποινή.
Φύγαμε από το μνημείο αυτή την φορά με τουκ τουκ το οποίο και θα γινόταν ο αγαπημένος μας τρόπος μετακίνησης για τις επόμενες μέρες.

Πήγαμε για φαγητό σε ένα από τα δύο περίφημα εστιατόρια της πόλης το Al Jawahar που συναγωνίζεται επάξια το διπλανό του Karim και κατά την γνώμη μου είναι καλύτερο αφού δοκιμάσαμε και τα δύο.Βρίσκεται κοντά στο τζαμί Masjid πάνω στο δρόμο και του Karim δίπλα μέσα σε ένα στενό δρομάκι.

Δοκιμάσαμε τα περίφημα κεμπάπ που φημίζεται το μαγαζί μαζί με υπέροχα nan που βλέπετε όλη την διαδικασία που τα ζυμώνουν και τα ψήνουν σε απίστευτες ταχύτητες.

Ο κόσμος κάνει ουρές για να βρει τραπέζι και η ζήτηση είναι τεράστια.Βέβαια οι τιμές είναι υψηλές για τα δεδομένα της χώρας όμως η ποιότητα του φαγητού είναι καλή και αξίζει να έρθετε έστω και μια φορά.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη με βόλτα στα μαγαζιά και συγκεκριμένα στον πιο εμπορικό δρόμο το main bazaar road με πολλά μαγαζιά αγοράζοντας ρούχα και διάφορα αναμνηστικά.
Πριν πάμε στο ξενοδοχείο έπειτα από ώρες περιπλάνησης είπαμε να φάμε κάτι σε ένα μαγαζί που έψηνε στα κάρβουνα και εκεί έγινε το κακό...καθώς ο Μπάμπης το βράδυ έκανε συνέχεια εμετό και δυστυχώς ήταν πολύ εξασθενημένος για να μας ακολουθήσει στην εκδρομή μας στην Άγκρα,την οποία φροντίσαμε βέβαια να επισκεφτεί κάποια άλλη μέρα.

Την εκδρομή μας πραγματοποιήσαμε με την εταιρεία Taj Travel services
https://www.tajtravelservices.com/ η οποία σας παρέχει την μετακίνηση από το Δελχί με αυτοκίνητο μέσω του αυτοκινητόδρομου Yamuna express και σε 3 ώρες ήμασταν στο προορισμό μας έχοντας ξεκινήσει στις 06:00 το πρωί.
Εκτός από την μεταφορά παρέχεται και ιδιωτική ξενάγηση και στο υπέροχο Ταζ Μαχάλ αλλά και στο φρούριο της Άγκρα.
Τα εισιτήρια των μνημείων δεν περιλαμβάνονται στην τιμή.
Η είσοδος στο Taj Mahal κοστίζει 1000 ρούπιες και πραγματικά είναι από τα μνημεία που με μάγεψαν.Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco και ένα από τα αρχιτεκτονικά θαύματα του κόσμου.

Κατασκευάστηκε από τον Mughal αυτοκράτορα Shah Jahan στην μνήμη της τρίτης του συζύγου, Mumtaz Mahal, ως δείγμα απόλυτης αγάπης του, συντετριμμένος από τον θάνατό της κατά την διάρκεια του τοκετού του 14ου παιδιού τους.

Πρώτα περάσαμε την όμορφη είσοδο από κόκκινο ψαμμόλιθο η οποία ήταν εντυπωσιακή.

Είχαμε περίπου δύο ώρες στην διάθεση μας για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και να απολαύσουμε το Μαυσωλείο που τολμώ να πω ότι εσωτερικά δεν ήταν όπως το περίμενα.Αρχικά να πω ότι θα βάλετε προστατευτικά στα παπούτσια σας για να μπείτε και απαγορεύεται η φωτογράφιση στο εσωτερικό. Ο εσωτερικός χώρος του αποτελεί οκταγωνικό θάλαμο με ανάγλυφες διακοσμήσεις, στο κέντρο του οποίου βρίσκονται τα δύο κενοτάφια του Σάχη και της αγαπημένης του Μαχάλ που περιβάλλονται από διάτρητο μαρμάρινο κιγκλίδωμα (οι πραγματικοί βέβαια τάφοι τους βρίσκονται στον κήπο) .

Δεξιά του Μαυσωλείου έχει ανεγερθεί τζαμί και αριστερά κτίριο ομοιόμορφο με το τζαμί, λεγόμενο τζαβάμπ, που διατηρεί την αισθητική αρχιτεκτονική ισορροπία.

Τα βλέμματα όμως κλέβει το Μαυσωλείο το οποίο είναι φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο το οποίο λάμπει στο φως του ήλιου και καθώς ο ήλιος πέφτει αλλάζει και η απόχρωση του.
Στην συνέχεια πήγαμε στο φρούριο της Άγκρα (2,5 χλμ από το Ταζ Μαχάλ) το οποίο ήταν εντυπωσιακό και μάθαμε υπέροχες πληροφορίες μέσα από την ξενάγηση που κράτησε περίπου μια ώρα. Το εισιτήριο κοστίζει 500 ρούπιες και εδώ τα άξιζε και με το παραπάνω.
Το μεγαλύτερο μέρος του οχυρού χρησιμοποιείται σήμερα από τον Ινδικό στρατό κι είναι κλειστό για το κοινό. Οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση μόνο σε ένα τμήμα του περίπου το 20% .

Διαθέτει τέσσερις εισόδους ,δύο όμως απο αυτές θεωρούνται σημαντικότερες ,αυτές είναι η «Πύλη Δελχί» και η «Πύλη Λαχώρη».
Η Πύλη Δελχί είναι η δυτική πύλη και βλέπει προς την πόλη. Θεωρείται η μεγαλύτερη από τις τέσσερις πύλες του οχυρού και εντυπωσιακό δείγμα τέχνης της εποχής του Mughal αυτοκράτορα Akbar. Η Πύλη Λαχώρη είναι επίσης γνωστή ως Πύλη Amar Singh.

Σε κάποια από τα δωμάτια του φρουρίου, συναντάμε Ισλαμικές διακοσμητικές φιγούρες, που απεικονίζουν εικόνες ζωντανών οργανισμών, όπως δράκους, ελέφαντες και πουλιά, αντί για τα συνήθη καλλιγραφικά μοτίβα που επιβάλει η Ισλαμική τέχνη.

Ένας από τους ομορφότερους χώρους του φρουρίου είναι ένας οκταγωνικός πύργος , είναι το Musamman Burj ή Shah-burj, ο οποίος χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Shah Jahan, για την αγαπημένη του σύζυγο. Προσφέρει εκπληκτική θέα στου ποταμό Γιαμούνα και στο Taj Mahal.

Είναι και αυτό Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco και θεωρείται ένα εντυπωσιακό μίγμα Ινδουιστικής και Ισλαμικής αρχιτεκτονικής.

Φύγαμε από το φρούριο όντας εντυπωσιασμένοι αλλά και πεινασμένοι...και ο ξεναγός μας, μας πήγε για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο που φάγαμε σε όλο το ταξίδι με εξαιρετικό σέρβις, ορεκτικά τα οποία έρχονται και στα ψήνουν μπροστά σου σε μια μικρή ψησταριά πάνω στο τραπέζι αλλά και μπουφέ που μπορείς να φας όσο θέλεις καθώς η τιμή είναι σταθερή.(780 ρούπιες)χωρίς τα ποτά όμως το άξιζε πραγματικά.

Η συζήτηση μας μαζί του μας έδωσε και όμορφες πληροφορίες και γνωρίσαμε ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά της Ινδίας με παιδιά νέα στην ηλικία με ωραίες επιχειρηματικές ιδέες και όραμα αλλά και όνειρα για κάτι μεγαλύτερο.

Αφού τελειώσαμε το εξαίσιο γεύμα μας αποχαιρετήσαμε τον φίλο μας Σαμ με τις καλύτερες ευχές και πήραμε το δρόμο της επιστροφής που κράτησε 3,5 ώρες μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο και να διαπιστώσουμε με μεγάλη χαρά ότι ο φίλος μας ο Μπάμπης ήταν καλύτερα με το στομάχι του και τα χάπια του φυσικού άνθρακα είχαν κάνει σπουδαία δουλειά.
Έτσι βγήκαμε στην αγορά για μια βόλτα,πήγαμε στο ξενοδοχείο που θα μέναμε όταν θα επιστρέφαμε στο Δελχί το City Empire DX για να αφήσουμε για φύλαξη τα σακίδια αφού αύριο είχαμε πτήση για την Τζαϊπούρ και δεν θέλαμε να έχουμε όλα τα πράγματα μαζί μας κάτι που αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή.

<< Προηγούμενη σελίδα ... Επόμενη σελίδα >>